Liturgia Diária- 14/07/2022

S. BOAVENTURA, Bispo, Confessor e Doutor

Festa de 3ª Classe – Missa “In medio”, com próprios

Da Ordem de S. Francisco, foi célebre mestre de filosofia e teologia em Paris. Era amigo de Santo Tomas d’Aquino. Distinguiu-se por sua sabedoria e piedade. É chamado o “doutor seráfico”.


Páginas 1166 a 1167; 856 a 860 do Missal Quotidiano (D. Gaspar Lefebvre)


Liturgia Diária- 14/07/2021

S. BOAVENTURA, Bispo, Confessor e Doutor

Festa de 3ª Classe- Missa “In medio”, com próprios

Da Ordem de S. Francisco, foi célebre mestre de filosofia e teologia em Paris. Era amigo de Santo Tomas d’Aquino. Distinguiu-se por sua sabedoria e piedade. É chamado o “doutor seráfico”.


Páginas 1166 a 1167; 856 a 860 do Missal Quotidiano (D. Gaspar Lefebvre)


Liturgia Diária- 14/07/2020

S. BOAVENTURA, Bispo, Confessor e Doutor

Festa de 3ª Classe- Missa “In medio”, com próprios

Da Ordem de S. Francisco, foi célebre mestre de filosofia e teologia em Paris. Era amigo de Santo Tomas d’Aquino. Distinguiu-se por sua sabedoria e piedade. É chamado o “doutor seráfico”.


Páginas 1166 a 1167; 856 a 860 do Missal Quotidiano (D. Gaspar Lefebvre)


Liturgia Mensal – Julho/2020

01º/07

FESTA DO PRECIOSÍSSIMO SANGUE DE NOSSO SENHOR

Festa de 1ª Classe- Missa própria

Juntamente com o Corpo de Nosso Senhor, adoramos na santa Missa o seu preciosíssimo Sangue. Se a Igreja celebra ainda uma festa especial em honra do preciosíssimo Sangue, é porque quer pôr diante dos nossos olhos as graças que o Salvador nos comunicou, derramando-o em nosso favor (Epístola). Pelo Sangue que correu do seu lado, perdoou Deus ao mundo (Introito e Oração). A água e o Sangue nos comunicam a salvação e os frutos da Redenção pelos Sacramentos do Batismo e da Eucaristia. No santo Sacrifício corre este mesmo Sangue em nossos altares (Ofertório), e dele participamos, enquanto esperamos a sua vinda, para nossa salvação (Communio).


Páginas 1145 a 1148 do Missal Quotidiano (D. Gaspar Lefebvre, 1963)


PRÓPRIO DO DIA

Introito (Ap 5, 9-10 | Sl 88, 2)

Redemísti nos,Dómine, in sánguine tuo, ex omni tribu et lingua et pópulo et natióne: et fecísti nos Deo nostro regnum. Ps. Misericórdias Dómini in ætérnum cantábo: in generatiónem et generatiónem annuntiábo veritátem tuam in ore meo. ℣. Glória Patri… Com o vosso Sangue, Senhor, Vós nos resgatastes de todas as tribos e línguas, de todos os povos e nações, e fizestes de nós um Reino para o nosso Deus. Sl. Cantarei eternamente as misericórdias do Senhor; de geração em geração anunciarei por minha boca a vossa fidelidade. ℣. Glória ao Pai…

Coleta

Omnípotens sempitérne Deus, qui unigénitum Fílium tuum mundi Redemptórem constituísti, ac eius Sánguine placári voluísti: concéde, quǽsumus, salútis nostræ prétium sollémni cultu ita venerári, atque a præséntis vitæ malis eius virtúte deféndi in terris; ut fructu perpétuo lætémur in coelis. Per eundem D.N. Ó Deus, onipotente e eterno, que constituístes vosso Filho Unigênito, Redentor do mundo, e quisestes ser aplacado por seu Sangue, concedei veneremos com um culto solene o preço de nossa salvação, e por sua força achemos neste mundo uma defesa contra os males na terra, de sorte a merecermos gozar eternamente de seus frutos no céu. Pelo mesmo J. C.

Epístola (Heb 9, 11-15)

Léctio Epístolæ beáti Pauli Apóstoli ad Hebræos.

Fratres: Christus assístens Póntifex futurórum bonórum, per ámplius et perféctius tabernáculum non manufáctum, id est, non huius creatiónis: neque per sánguinem hircórum aut vitulórum, sed per próprium sánguinem introívit semel in Sancta, ætérna redemptióne invénta. Si enim sanguis hircórum et taurórum et cinis vítulæ aspérsus inquinátos sanctíficat ad emundatiónem carnis: quanto magis sanguis Christi, qui per Spíritum Sanctum semetípsum óbtulit immaculátum Deo, emundábit consciéntiam nostram ab opéribus mórtuis, ad serviéndum Deo vivénti’? Et ídeo novi Testaménti mediátor est: ut, morte intercedénte, in redemptiónem earum prævaricatiónum, quæ erant sub prióri Testaménto, repromissiónem accípiant, qui vocáti sunt ætérnæ hereditátis, in Christo Iesu, Dómino nostro.

Leitura da Epístola de São Paulo Apóstolo aos Hebreus.

Irmãos: Cristo se manifestou como Pontífice dos bens futuros. Por um mais vasto e mais perfeito tabernáculo, não feito por mão de homem, isto é, não deste mundo, sem recorrer ao sangue de cabritos e novilhos, mas por seu próprio Sangue, entrou uma vez no santuário, tendo adquirido uma redenção eterna. Com efeito, se o sangue dos cabritos e touros e a cinza da novilha, aspergida sobre os manchados, os santificava para a purificação da carne, quanto mais o Sangue do Cristo, que pelo Espírito Santo a Si mesmo se ofereceu imaculado a Deus, purificará nossa consciência das obras mortas, fazendo-nos capazes de servir ao Deus vivo. E por esse motivo, Ele é o Mediador do Novo Testamento a fim de que por sua morte, que sofreu para o perdão das prevaricações que havia sob o primeiro Testamento, os que foram chamados à herança eterna recebam a promessa, no Cristo Jesus, Senhor nosso.

Gradual (I Jo 5, 6 e 7-8 | ib., 9)

Hic est, qui venit per aquam et sánguinem, Iesus Christus: non in aqua solum, sed in aqua et sánguine. ℣. Tres sunt, qui testimónium dant in coelo: Pater, Verbum et Spíritus Sanctus; et hi tres unum sunt. Et tres sunt, qui testimónium dant in terra: Spíritus, aqua et sanguis: et hi tres unum sunt..

Allelúia, allelúia. ℣. Si testimónium hóminum accípimus, testimónium Dei maius est. Allelúia.

Ele é o que veio pela água e pelo sangue, Jesus Cristo; não só pela água, senão pela água e pelo sangue. ℣. Três são os que testemunham no céu: o Pai, o Verbo e o Espírito Santo. E estes três são um só. E três são os que testemunham na terra: o espírito, a água e o sangue; e estes três são um só [testemunho]..

Aleluia, aleluia. ℣. Se aceitamos o testemunho dos homens, o testemunho de Deus é maior. Aleluia.

Evangelho (Jo 19, 30-35)

Sequéntia sancti Evangélii secúndum Joánnem.

In illo témpore: Cum accepísset Iesus acétum, dixit: Consummátum est. Et inclináto cápite trádidit spíritum. Iudæi ergo – quóniam Parascéve erat -, ut non remanérent in cruce córpora sábbato – erat enim magnus dies ille sábbati -, rogavérunt Pilátum, ut frangeréntur eórum crura et tolleréntur. Venérunt ergo mílites: et primi quidem fregérunt crura et altérius, qui crucifíxus est cum eo. Ad Iesum autem cum venissent, ut vidérunt eum iam mórtuum, non fregérunt eius crura, sed unus mílitum láncea latus eius apéruit, et contínuo exívit sanguis et aqua. Et qui vidit, testimónium perhíbuit; et verum est testimónium eius. — CREDO…

Sequência do Santo Evangelho segundo João.

Naquele tempo, havendo Jesus provado o vinagre, disse: Tudo está consumado. E, inclinando a cabeça, expirou. Como era preparação da Páscoa, para que não ficassem na cruz os corpos em dia de sábado, (porque aquele dia de sábado era de grande solenidade), rogaram os judeus a Pilatos que se lhes quebrassem os ossos e os corpos fossem tirados. Vieram pois os soldados, e quebraram os ossos ao primeiro e ao outro que com ele fora crucificado. Tendo vindo depois a Jesus, como O viram já morto, não Lhe quebraram os ossos. Mas um dos soldados Lhe abriu o lado com uma lança e imediatamente saiu sangue e água. E aquele que o viu, deu testemunho, e o seu testemunho é verdadeiro. — CREIO…

Ofertório (I Cor 10, 16)

Calix benedictiónis, cui benedícimus, nonne communicátio sánguinis Christi est? et panis, quem frángimus, nonne participátio córporis Dómini est? O cálice da bênção que benzemos, não é porventura a Comunhão do Sangue do Cristo? E o pão que partimos, não é a participação do Corpo do Senhor?

Secreta

Per hæc divína mystéria, ad novi, quǽsumus, Testaménti mediatórem Iesum accedámus: et super altária tua, Dómine virtútum, aspersiónem sánguinis mélius loquéntem, quam Abel, innovémus. Per eundem D.N. Permiti, Senhor dos exércitos, que por estes divinos Mistérios nos aproximemos de Jesus, o Mediador da Nova Aliança, e sobre os vossos altares renovemos a efusão do seu Sangue que fala melhor que o de Abel. Pelo mesmo J. C.

Prefácio (da Santa Cruz)

℣. Dóminus vobíscum.
℞. Et cum spíritu tuo.
℣. Sursum corda.
℞. Habémus ad Dóminum.
℣. Grátias agámus Dómino Deo nostro.
℞. Dignum et iustum est.
.
Vere dignum et justum est, æquum et salutáre, nos tibi semper et ubíque grátias ágere: Dómine sancte, Pater omnípotens, ætérne Deus: Qui salútem humáni géneris in ligno Crucis constituísti: ut, unde mors oriebátur, inde vita resúrgeret: et, qui in ligno vincébat, in ligno quoque vincerétur: per Christum, Dóminum nostrum. Per quem majestátem tuam laudant Angeli, adórant Dominatiónes, tremunt Potestátes. Cœli cœlorúmque Virtútes ac beáta Séraphim sócia exsultatióne concélebrant. Cum quibus et nostras voces ut admítti júbeas, deprecámur, súpplici confessióne dicéntes: Sanctus, Sanctus, Sanctus…
℣. O Senhor seja convosco.
℞. E com o vosso espírito,
℣. Para o alto os corações.
℞. Já os temos para o Senhor,
℣. Demos graças ao Senhor, nosso Deus.
℞. É digno e justo.
.
Verdadeiramente é digno e justo, razoável e salutar, que sempre e em todo o lugar, Vos demos graças, ó Senhor santo, Pai onipotente, eterno Deus, que estabelecestes no madeiro da Cruz a salvação do gênero humano, para que renascesse a vida de onde se originara a morte, e o que no lenho vencera, no lenho fosse vencido por Jesus Cristo, Nosso Senhor. Por Ele louvam os Anjos a vossa Majestade, as Dominações a adoram, tremem as Potestades. Os Céus, as Virtudes dos Céus, e os bem-aventurados Serafins a celebram com recíproca alegria. As suas vozes, nós Vos rogamos, mandeis que se unam as nossas, quando, em humilde confissão, Vos dizemos: Santo, Santo, Santo…

Comunhão (Heb 9, 28)

Christus semel oblítus est ad multórum exhauriénda peccáta: secúndo sine peccáto apparébit exspectántibus se in salútem. O Cristo se ofereceu uma só vez [em sacrifício] para apagar os pecados de muitos; e a segunda vez aparecerá sem pecados para salvação daqueles que O esperavam.

Pós-comunhão

Ad sacram, Dómine, mensam admíssi, háusimus aquas in gáudio de fóntibus Salvatóris: sanguis eius fiat nobis, quǽsumus, fons aquæ in vitam ætérnam saliéntis: Qui tecum vivit et regnat. Admitidos à sagrada Mesa, Senhor, haurimos com alegria as águas das fontes do Salvador, e Vos rogamos que o seu Sangue se torne para nós fonte de água viva que jorre até a vida eterna. Ele que, sendo Deus, convosco vive e reina. 

Traduções e comentários extraídos do Missal Quotidiano de D. Beda (1962).

Liturgia Diária- 14/07/2018

SÃO BOAVENTURA, Bispo, Confessor e Doutor

Festa de 3ª Classe- Missa “In Medio”, com alguns próprios

São Boaventura nasceu Bagnorea, perto de Viterbo, em 1221. Entrando na Ordem Franciscana, estudou em Paris, onde teve por mestre Alexandre de Ales. Nomeado geral dos franciscanos, foi como um segundo fundador da Ordem, tendo em conta as suas instituições ainda mal definidas. Gregório X o fez cardeal-bispo de Albano. 

 

Morreu em Lião, em 1274, durante o Concílio geral entre gregos e latinos, reunidos naquela cidade. Foi canonizado em 1482. Dante já o tinha posto no seu “Paraíso”. Foi-lhe dado o título de Doutor Seráfico. 


Páginas 1166, 1167 e 856 a 858 do Missal Quotidiano.


Terço às 18 horas e Missa às 18:30 na Capela Nossa Senhora de Lourdes.


LEITURAS

Epístola (II Tim 4, 1-8)


Os doutores da Igreja espalham a santa doutrina e combatem o erro; sustentam o duro combate da verdade, que é preciso defender e propagar por toda a parte. A Igreja celebra neles os que lhe ajudaram a guardar a pureza da fé.


Leitura da Segunda Carta de São Paulo Apóstolo a Timóteo. 

Caríssimo, eu te conjuro em presença de Deus e de Jesus Cristo, que há de julgar os vivos e os mortos, por sua aparição e por seu Reino: prega a palavra, insiste oportuna e importunamente, repreende, ameaça, exorta com toda paciência e empenho de instruir. Porque virá tempo em que os homens já não suportarão a sã doutrina da salvação. Levados pelas próprias paixões e pelo prurido de escutar novidades, ajustarão mestres para si. Apartarão os ouvidos da verdade e se atirarão às fábulas. Tu, porém, sê prudente em tudo, paciente nos sofrimentos, cumpre a missão de pregador do Evangelho, consagra-te ao teu ministério. Quanto a mim, estou a ponto de ser imolado e o instante da minha libertação se aproxima. Combati o bom combate, terminei a minha carreira, guardei a fé. Resta-me agora receber a coroa da justiça, que o Senhor, justo Juiz, me dará naquele dia, e não somente a mim, mas a todos aqueles que aguardam com amor a sua aparição.

Evangelho (Mt 5, 13-19)


Sê o “sal da terra”, a “luz do mundo” – os doutores da Igreja realizam esta dupla função pela força irradiante e a firmeza do seu ensinamento. Missão duma grandeza incomparável! Reclama dos que se desempenham dela a mais inteira fidelidade, e daqueles que os seguem, uma docilidade total. 


Sequência do Santo Evangelho segundo Mateus. 

Naquele tempo, disse Jesus a seus discípulos: Vós sois o sal da terra. Se o sal perde o sabor, com que lhe será restituído o sabor? Para nada mais serve senão para ser lançado fora e calcado pelos homens. Vós sois a luz do mundo. Não se pode esconder uma cidade situada sobre uma montanha nem se acende uma luz para colocá-la debaixo do alqueire, mas sim para colocá-la sobre o candeeiro, a fim de que brilhe a todos os que estão em casa. Assim, brilhe vossa luz diante dos homens, para que vejam as vossas boas obras e glorifiquem vosso Pai que está nos céus. Não julgueis que vim abolir a lei ou os profetas. Não vim para os abolir, mas sim para levá-los à perfeição. Pois em verdade vos digo: passará o céu e a terra, antes que desapareça um jota, um traço da lei. Aquele que violar um destes mandamentos, por menor que seja, e ensinar assim aos homens, será declarado o menor no Reino dos céus. Mas aquele que os guardar e os ensinar será declarado grande no Reino dos céus.