Liturgia Mensal – Março/2021

20

SÁBADO DA 4ª SEMANA DA QUARESMA

Féria de 3ª Classe – Missa própria – Estação em S. Nicolau “in Carcere”

Aos que têm sede — sitientes — dirige-se a Missa de hoje. E são os batizandos e os penitentes. Na Leitura, o Bom Pastor, no Evangelho, O que é a Luz do mundo, Jesus Cristo, enfim, é quem nos convida às fontes das águas (Introito). Dentro da próxima quinzena o Pastor dará a vida por suas ovelhas, saciando-lhes a sede. “O Senhor me governa e nada me há de faltar. Colocou-me em lugar abundante em pastagens. Conduziu-me junto às águas refrigerantes” (Communio).


Páginas 289 a 293 do Missal Quotidiano (D. Gaspar Lefebvre, 1963)


PRÓPRIO DO DIA

Introito (Is 55, 1| Sl 77, 1)

Sitiéntes, venite ad aquas, dicit Dóminus: et qui non habétis prétium, veníte et bíbite cum lætítia. Ps. Atténdite, pópule meus, legem meam: inclináte aurem vestram in verba oris mei. ℣. Gloria Patri. Todos vós que tendes sede, vinde às águas, assim diz o Senhor; e vós, os que não tendes dinheiro, vinde e bebei com alegria. Sl. Escutai a minha lei, ó povo meu: inclinai os vossos ouvidos às palavras de minha boca. ℣. Glória ao Pai.

Coleta

Fiat, Dómine, quǽsumus, per grátiam tuam fructuósus nostræ devotiónis afféctus: quia tunc nobis próderunt suscépta jejúnia, si tuæ sint plácita pietáti. Per D.N. Nós Vos suplicamos, Senhor, que nosso espírito de sacrifício se torne proveitoso por vossa graça porque então nos serão úteis os jejuns que empreendemos, se agradarem à vossa bondade . Por N.S.

Epístola (Is 49, 8-15)

Léctio Isaíae Prophétae.

Hæc dicit Dóminus: In témpore plácito exaudívi te, et in die salútis auxiliátus sum tui: et servávi te, et dedi te in fœdus pópuli, ut suscitáres terram, et possidéres hereditátes dissipátas: ut díceres his, qui vincti sunt: Exíte: et his, qui in ténebris: Revelámini. Super vias pascéntur, et in ómnibus planis páscua eórum. Non esúrient neque sítient, et non percútiet eos æstus et sol: quia miserátor eórum reget eos, et ad fontes aquárum potábit eos. Et ponam omnes montes meos in viam, et sémitæ meæ exaltabúntur. Ecce, isti de longe vénient, ei ecce illi ab aquilóne et mari, et isti de terra austráli. Laudáte, cœli, et exsúlta, terra, jubiláte, montes, laudem: quia consolátus est Dóminus pópulum suum, et páuperum suórum miserébitur. Et dixit Sion: Derelíquit me Dóminus, et Dóminus oblítus est mei. Numquid oblivísci potest múlier infántem suum, ut non misereátur fílio uteri sui? et si illa oblíta fúerit, ego tamen non oblivíscar tui, dicit Dóminus omnípotens.

Leitura do Profeta Isaías.

Eis o que diz o Senhor: Em tempo favorável eu te ouvi, e no dia da salvação sou o teu auxílio. Eu te conservei e te estabeleci para aliança do povo, para restaurares as terras e possuíres abundantes heranças. Para dizer aos presos: Saí. E aos que gemem nas trevas: Vinde à luz. Ao lado dos caminhos eles apascentarão, é em todas as planícies, para eles haverá pastagens. Não mais terão fome nem sede, nem serão vexados pelo calor do sol: pois Aquele que deles tem piedade os guiará, e às fontes das águas os conduzirá. E mudarei todos os meus montes em caminhos e as minhas veredas elevadas serão. Vede estes que vêm de longe e aqueles do norte e do poente e os outros das terras austrais. Louvai, ó céus; exulta, ó terra; prorrompei, ó montes, em louvores; porque Deus consolou o seu povo e de seus pobres se compadecerá . E Sião disse: Abandonou-me o Senhor, e o Senhor de mim se esqueceu. [Deus responde:] Porventura, poderia a mulher esquecer o seu infante e n ã o ter compaixão do filho de suas entranhas? E ainda que ela se esquecesse, eu não me esqueceria de ti, diz o Senhor Onipotente.

Gradual (Sl 9, 13 e 1-2)

Tibi, Dómine, derelíctus est pauper: pupíllo tu eris adjútor. ℣. Ut quid, Dómine, recessísti longe, déspicis in opportunitátibus, in tribulatióne? dum supérbit  ímpius, incénditur pauper

Em vossas mãos, Senhor, está a sorte do pobre. Vós sois o protetor do órfão. ℣. Por que estais tão longe, Senhor, e nos desprezais no tempo da necessidade e da tribulação? Enquanto cresce a soberba do ímpio, o pobre definha em sua dor.

Evangelho (Jo 8, 12-20)

Sequéntia sancti Evangélii secúndum Joánnem.

In illo témpore: Locútus est Jesus turbis Judæórum, dicens: Ego sum lux mundi: qui séquitur me, non ámbulat in ténebris, sed habébit lumen vitæ. Dixérunt ergo ei pharisǽi: Tu de te ipso testimónium pérhibes: testimónium tuum non est verum. Respóndit Jesus et dixit eis: Et si ego testimónium perhíbeo de meípso, verum est testimónium meum: quia scio, unde veni et quo vado: vos autem nescítis, unde vénio aut quo vado. Vos secúndum carnem judicátis: ego non júdico quemquam: et si júdico ego, judícium meum verum est, quia solus non sum: sed ego et, qui misit me, Pater. Et in lege vestra scriptum est, quia duórum hóminum testimónium verum est. Ego sum, qui testimónium perhíbeo de meípso: et testimónium pérhibet de me, qui misit me, Pater. Dicébant ergo ei: Ubi est Pater tuus? Respóndit Jesus: Neque me scitis neque Patrem meum: si me sciretis, fórsitan et Patrem meum scirétis. Hæc verba locútus est Jesus in gazophylácio, docens in templo: et nemo apprehéndit eum, quia necdum vénerat hora ejus.

Sequência do Santo Evangelho segundo João.

Naquele tempo, falou Jesus às turmas dos judeus, dizendo: Eu sou a Luz do mundo. O que me segue não anda em trevas e terá a luz da vida. Disseram-Lhe os fariseus: Vós testemunhais de Vós mesmo; vosso testemunho não é verdadeiro. Respondeu-lhes Jesus e disse: Se bem que eu testemunhe de mim mesmo, é verdadeiro o meu testemunho. Porque sei de onde vim e par a onde vou; vós, porém, ignorais de onde venho e para onde vou. Vós julgais segundo a carne e eu não julgo a ninguém. Se julgo, o meu julgamento é verdadeiro, porque não estou só, e comigo está o Pai, que me enviou. Em vossa lei está escrito que o testemunho de duas pessoas é verdadeiro. Eu sou quem testemunha de mim mesmo; e de mim dá também testemunho, quem me enviou, isto é, o Pai. Disseram-Lhe, pois: Onde está o vosso Pai? Respondeu Jesus: Vós não conheceis, nem a Mim, nem a meu Pai. Se Vós me conhecêsseis, conheceríeis também a meu Pai. Jesus disse essas palavras no gazofilácio [tesouro] quando ensinava no templo; e ninguém O prendeu porque não chegara ainda a sua hora.

Ofertório (Sl 17, 3)

Factus est Dóminus firmaméntum meum, et refúgium meum, et liberátor meus: et sperábo in eum. O Senhor se tornou a minha força, o meu refúgio, e o meu libertador; e n’Ele confio.

Secreta

Oblatiónibus nostris, quǽsumus, Dómine, placáre suscéptis: et ad te nostras etiam rebélles compélle propítius voluntátes. Per D.N. Dignai-Vos, Senhor, aplacar a vossa ira, aceitando as nossas oblações; e fazei, benigno, que para Vós sejam impelidas as nossas vontades rebeldes. Por N. S.

Prefácio (da Quaresma)

℣. Dóminus vobíscum.
℞. Et cum spíritu tuo.
℣. Sursum corda.
℞. Habémus ad Dóminum.
℣. Grátias agámus Dómino Deo nostro.
℞. Dignum et iustum est.

Vere dignum et iustum est, æquum et salutáre, nos tibi semper, et ubíque grátias agere: Dómine, sancte Pater, omnípotens ætérne Deus: Qui corporáli ieiúnio vítia cómprimis, mentem élevas, virtútem largíris et prǽmia: per Christum Dóminum nostrum. Per quem maiestátem tuam laudant Angeli, adórant Dominatiónes, tremunt Potestátes. Cæli cælorúmque Virtútes, ac beáta Séraphim, sócia exsultatióne concélebrant. Cum quibus et nostras voces, ut admitti iúbeas, deprecámur, súpplici confessióne dicentes:

Sanctus, Sanctus, Sanctus…

℣. O Senhor seja convosco.
℞. E com o vosso espírito,
℣. Para o alto os corações.
℞. Já os temos para o Senhor,
℣. Demos graças ao Senhor, nosso Deus.
℞. É digno e justo.

Verdadeiramente é digno e justo, razoável e salutar, que, sempre e em todo o lugar, Vos demos graças, ó Senhor santo, Pai onipotente, eterno Deus, que pelo jejum corporal reprimis os vícios, elevais a inteligência, concedeis a virtude e o prêmio dela, por Jesus Cristo, Nosso Senhor. Por Ele louvam os Anjos a vossa Majestade, as Dominações a adoram, tremem as Potestades. Os Céus, as Virtudes dos Céus e os bem-aventurados Serafins a celebram com recíproca alegria. As suas vozes, nós Vos rogamos mandeis que se unam as nossas, quando, em humilde confissão, Vos dizemos:

Santo, Santo, Santo…

Comunhão (Sl 22, 1-2)

Dóminus regit me, et nihil mihi déerit: in loco páscuæ ibi me collocávit: super aquam refectiónis educávit me. O Senhor me governa, e nada me há de faltar. Em prado verdejante Ele me apresenta e me conduz às águas refrigerantes.

Pós-comunhão

Tua nos, quǽsumus, Dómine, sancta puríficent: et operatióne sua tibi plácitos esse perfíciant. Per D.N. Nós Vos suplicamos, Senhor, que os vossos Sacramentos nos purifiquem e por sua eficácia nos tornem agradáveis aos vossos olhos. Por N. S.

Oração 

Super populum: Orémus. Humiliáte cápita vestra Deo.

Deus, qui sperántibus in te miseréri pótius éligis quam irasci: da nobis digne flere mala, quæ fécimus; ut tuæ consolatiónis grátiam inveníre mereámur. Per D.N.

Sobre o povo: Oremos. Humilhai as vossas cabeças diante de Deus.

Ó Deus, que preferis compadecer-Vos dos que esperam em Vós, do que irritar-Vos contra eles, concedei-nos chorar devidamente o mal que praticamos, para que mereçamos alcançar a graça de vossa consolação. Por N. S.


Traduções e comentários extraídos do Missal Quotidiano de D. Beda (1947/1962).

Comente o post

Preencha os seus dados abaixo ou clique em um ícone para log in:

Logo do WordPress.com

Você está comentando utilizando sua conta WordPress.com. Sair /  Alterar )

Foto do Facebook

Você está comentando utilizando sua conta Facebook. Sair /  Alterar )

Conectando a %s

%d blogueiros gostam disto: