Liturgia Diária – 04/05/2024

SANTA MÔNICA, Viúva

Festa de 3ª Classe – Missa “Cognovi”, com Coleta e leituras próprias

Modelo de esposa e mãe, viveu esta Santa uma vida de intensa fé. Dócil e paciente, esperou a conversão de seu marido até consegui-la no leito de morte deste. Durante 28 anos rezou e suplicou entre lágrimas a Deus pela conversão de seu filho. Teve a sorte de vê-lo receber o Batismo e a grande felicidade de expirar nos braços deste grande Bispo de Cartago e Doutor da Igreja. As Leituras da Missa nos falam de sua orações e da conversão de seu filho.


Páginas 1057, 1058 e 891 a 895 do Missal Quotidiano (D. Gaspar Lefebvre, 1963)


PRÓPRIO DO DIA

Introito (Sl 118, 75 e 120 | ib., 1)

Cognovi, Domine, quia aequitas judicia tua, et in veritate tua humiliasti me: confige timore tuo carnes meas, a mandates tuis timui. Ps. Beati immaculate in via: qui ambulant in lege Domini. ℣. Glória Patri… Conheci, Senhor, que os vossos juízos são de equidade e que, só por vossa fidelidade, me humilhastes. Traspassai com o vosso temor a minha carne, temi os vossos mandamentos. Ps. Bem-aventurados os que se mantêm sem mácula no caminho, os que andam na lei do Senhor. ℣. Glória ao Pai…

Coleta

Deus, mæréntium consolátor et in te sperántium salus, qui beátæ Mónicæ pias lácrimas in conversióne fílii sui Augustíni misericórditer suscepísti: da nobis utriúsque intervéntu; peccáta nostra deploráre, et grátiæ tuæ indulgéntiam inveníre. Per D.N. Ó Deus, que sois Consolador dos aflitos e salvação dos que em Vós esperam, e Vos dignastes atender misericordiosamente às piedosas lágrimas de Santa Mônica, para a conversão de seu filho Agostinho, concedei-nos, pela intercessão de ambos, choremos os nossos pecados e alcancemos a graça de vosso perdão. Por N.S.

Epístola (I Tm 5, 3-10)

Léctio Epístolæ beáti Paui Apóstoli ad Timótheum.

Caríssime: Víduas honóra quæ vere viduæ sunt. Si qua autem vidua filios aut nepotes habet discant primum domum suam regere et mutuam vicem reddere parentibus hoc enim acceptum est coram Deo. Quæ autem vere vidua est et desolata speravit in Deum et instat obsecrationibus et orationibus nocte ac die. Nam quæ in deliciis est vivens mortua est. Et hoc præcipe ut inreprehensibiles sint. Si quis autem suorum et maxime domesticorum curam non habet fidem negavit et est infideli deterior. Vidua eligatur non minus sexaginta annorum quæ fuerit unius viri uxor. In operibus bonis testimonium habens si filios educavit si hospitio recepit si sanctorum pedes lavit si tribulationem patientibus subministravit si omne opus bonum subsecuta est.

Leitura da Epístola de São Paulo Apóstolo a Timóteo.

Caríssimo: Honra as viúvas que são verdadeiramente viúvas. E se alguma viúva tem filhos ou netos, saiba antes de tudo governar a sua casa e retribuir a seus país os cuidados recebidos; porque isto é agradável a Deus. Aquela que é verdadeiramente viúva, mas desamparada, espere em Deus, e persevere noite e dia em súplicas e orações. Aquela, porém, que se entrega ao prazer, vivendo embora, morta está. Cientifica-as disto, para que sejam irrepreensíveis. Quem não cuida dos seus e máxime dos de sua casa, negou a fé e é pior que um infiel. A viúva admitida para o serviço da Igreja conte não menos de sessenta anos; tendo sido esposa de um só marido, tenha reputação de boas obras: se educou os filhos, se exerceu a hospitalidade, se lavou os pés dos santos, se acudiu aos atribulados, se praticou toda a sorte de boas obras.

Aleluia (Sl 44, 5 | -)

Allelúia, allelúia. ℣. Spécie tua, et pulchritúdine tua inténde, próspere procéde, et regna. Allelúia ℣. Propter veritátem et mansuetúdinem et iustítiam: et dedúcet te mirabíliter déxtera tua. Allelúia.

Aleluia, aleluia. ℣. Com a vossa formosura e a vossa beleza, caminhai, avançai vitoriosamente e reinai. Aleluia. ℣. Pela fidelidade, pela mansidão e pela justiça, e a vossa Destra vos conduzirá admiravelmente. Aleluia.

Evangelho (Lc 7, 11-16)

Sequéntia sancti Evangélii secúndum Lucam.

In illo témpore: Ibat Iesus in civitátem, quæ vocátur Naïm: et ibant cum eo discípuli eius et turba copiósa. Cum autem appropinquáret portæ civitátis, ecce, defúnctus efferebátur fílius únicus matris suæ: et hæc vídua erat, et turba civitátis multa cum illa. Quam cum vidísset Dóminus, misericórdia motus super eam, dixit illi: Noli flere. Et accéssit et tétigit lóculum. – Hi autem, qui portábant, stetérunt – Et ait: Adoléscens, tibi dico, surge. Et resédit, qui erat mórtuus, et coepit loqui. Et dedit illum matri suæ. Accépit autem omnes timor: et magnificábant Deum, dicéntes: Quia Prophéta magnus surréxit in nobis: et quia Deus visitávit plebem suam.

Sequência do Santo Evangelho segundo Lucas.

Naquele tempo, ia Jesus para uma cidade chamada Naim. Iam com Ele os seus discípulos e uma grande multidão. E quando chegou perto da porta da cidade, eis que levavam um defunto, filho único de sua mãe, que era viúva. Vinha com ela muita gente da cidade. Vendo-a, o Senhor moveu-se de compaixão para com ela, e disse-lhe: Não chores. Depois, aproximou-se e tocou no esquife. (E os que o levavam, pararam.) Então Jesus disse: Jovem, eu te digo, levanta-te. E o que estava morto se sentou, e começou a falar. E Jesus o entregou à sua mãe. Todos porém se encheram de temor; e glorificavam a Deus, dizendo: Um grande Profeta surgiu entre nós; e Deus visitou o seu povo.

Ofertório (Sl 44, 3)

Diffusa est gratia in labiis tuis: propterea benedixit te Deus in aeternum, et in saeculum saeculi. A graça expande-se em vossos lábios; eis porque Deus Vos abençoou para sempre e por todos os séculos.

Secreta

Accépta tibi sit, Dómine, sacrátæ plebis oblátio pro tuórum se méritis, de tribulatióne percepísse cognóscit auxílium. Per D.N. Seja agradável aos vossos olhos, Senhor, esta oferenda que o vosso povo fiel Vos apresenta em honra de vossos Santos; por seus méritos reconhece ter alcançado o vosso socorro na tribulação. Por N.S.

Prefácio (da Páscoa)

℣. Dóminus vobíscum.
℞. Et cum spíritu tuo.
℣. Sursum corda.
℞. Habémus ad Dóminum.
℣. Grátias agámus Dómino Deo nostro.
℞. Dignum et iustum est.
.
Vere dignum et iustum est, æquum et salutare, te quidem Domine omni tempore, sed in hoc potissimum gloriosis prædicare, cum Pascha nostrum immolatus est Christus. Ipse enim verus est Angus qui abstulit peccáta mundi. Qui mortem nostram moriendo destruxit, et vitam resurgendo reparavit. Et ideo cum Angelis et Archangelis, cum Thronis et Dominationibus, cumque omnia milita coelestis exercitus, hymnum gloriæ tuæ canimus, sine fine dicentes: Sanctus, Sanctus, Sanctus…
℣. O Senhor seja convosco.
℞. E com o vosso espírito,
℣. Para o alto os corações.
℞. Já os temos para o Senhor,
℣. Demos graças ao Senhor, nosso Deus.
℞. É digno e justo.
.
Verdadeiramente é digno e justo, razoável e salutar, que Vos louvemos, Senhor, em todo o tempo e com especialidade, mais gloriosamente neste tempo em que Cristo, nossa Páscoa, foi imolado. Porque. Ele é o verdadeiro Cordeiro que tirou os pecados do mundo. Por sua morte destruiu a nossa, e ressurgindo restaurou a nossa vida. E por isso, com os Anjos e os Arcanjos, com os Tronos e as Dominações e com toda a milícia do exército celestial, cantamos hinos à vossa glória, dizendo sem fim: Santo, Santo, Santo…

Comunhão (Sl 44, 8)

Dilexisti justitiam, et odisti iniquitatem: propterea unxit te Deus, Deus tuus, oleo Jaetitiae prae consortibus tuis.  Amastes a justiça e odiastes a iniquidade. Por isso, Deus, o vosso Deus, vos ungiu com óleo de alegria, mais que às vossas companheiras.

Pós-comunhão

Satiásti, Dómine, famíliam tuam munéribus sacris: ejus, quæsumus, semper interventióne nos refóve, cujus solémnia celebrámus. Per D.N. Saciastes, Senhor, a vossa família com os vossos Dons sagrados; rogamo-Vos, pois, que sempre nos favoreçais, graças à intercessão da Santa cuja festa celebramos. Por N. S.

Traduções e comentários extraídos do Missal Quotidiano de D. Beda (1947/1962).

Comente o post