S. CARLOS BORROMEU, Bispo e Confessor
Festa de 3ª Classe- Missa “Statuit” (2) com Coleta própria, e comemoração dos SS. Vital e Agrícola, Mártires
Cardeal com a idade de 23 anos, com grande zelo cuidou de reformar a disciplina religiosa de acordo com as normas do Concílio de Trento. Construiu seminários, fez editar o catecismo e procurou por todos os meios incentivar a vida religiosa. Bispo de Milão, sacrificou-se heroicamente por seu rebanho. Morreu com 47 anos de idade.
Páginas 1367, 1368 e 849 a 852 do Missal Quotidiano (D. Gaspar Lefebvre, 1963)
PRÓPRIO DO DIA
Introito (Sl 63, 11 | ib., 2)
Státuit ei Dóminus testaméntum pacis, et príncipem fecit eum: ut sit illi sacerdótii dígnitas in ætérnum. Ps. Meménto, Dómine, David: et omnis mansuetúdinis ejus. ℣. Gloria Patri. | O Senhor fez com ele uma aliança de paz, constituindo-o príncipe, a fim de que tivesse para sempre a dignidade sacerdotal. Sl. Lembrai-Vos, Senhor, de Davi e de toda a sua submissão. ℣. Glória ao Pai. |
Coleta
Ecclésiam tuam, Dómine, sancti Caróli Confessóris tui atque Pontíficis contínua protectióne custódi: ut, sicut illum pastorális sollicitúdo gloriósum réddidit; ita nos eius intercéssio in tuo semper fáciat amóre fervéntes. Per D.N. | Dignai-Vos, Senhor, conservar continuamente a vossa Igreja sob a proteção de S. Carlos, vosso Confessor e Pontífice, e assim como a sua solicitude pastoral o tornou glorioso, também a sua intercessão nos faça conservar-nos sempre fervorosos em vosso amor. Por N. S. |
2ª Coleta (dos ss. mártires)
Præsta, quǽsumus, omnípotens Deus: ut, qui sanctórum Mártyrum tuórum Vitális et Agrícolæ sollémnia cólimus, eórum apud te intercessiónibus adiuvémur. Per D.N. | Nós Vos rogamos, ó Deus onipotente, concedei que vossos santos Mártires, Vital e Agrícola, cuja festa celebramos, nos assistam junto a Vós, com a sua intercessão. Por N. S. |
Epístola (Eclo 44, 16-27; 45, 3-20)
Léctio libri Sapiéntiæ.
Ecce sacérdos magnus, qui in diébus suis plácuit Deo, et invéntus est justus: et in témpore iracúndiæ factus est reeconciliátio. Non est invéntus símilis illi, qui conservávit legem Excélsi. Ideo jurejurándo fecit illum Dóminus créscere in plebem suam. Benedictiónem ómnium géntium dedit illi, et testaméntum suum confirmávit super caput ejus. Agnóvit eum in benedictiónibus suis: conservávit illi misericórdiam suam: et invénit grátiam coram óculis Dómini. Magnificávit eum in conspéctu regum: et dedit illi corónam glóriæ. Státuit illi testaméntum ætérnum, et dedit illi sacerdótium magnum: et beatificávit illum in glória. Fungi sacerdótio, et habére laudem in nómine ipsíus, et offérre illi incénsum dignum in odórem suavitátis. |
Leitura do livro da Sabedoria. Eis o grande sacerdote que nós dias de sua vida agradou a Deus e foi considerado Justo; no tempo da ira, tornou-se a reconciliação dos homens. Ninguém o igualou na observância das leis do Altíssimo. Por isso o Senhor jurou que o havia de glorificar em sua descendência. Abençoou nele todas as nações e confirmou sua aliança sobre a sua cabeça. Distinguiu-o com as suas bênçãos; conservou-lhe a sua misericórdia e ele achou graça diante do Senhor. Enalteceu-o diante dos reis e deu-lhe uma coroa de glória. Fez com ele uma aliança eterna; deu-lhe o sumo sacerdócio, e encheu-o de felicidade na glória, para exercer o sacerdócio, cantar louvores a seu Nome e oferecer-Lhe dignamente incenso de agradável odor. |
Gradual (Eclo 44, 16 e 20 | Sl 109, 4)
Ecce sacérdos magnus, qui in diébus suis plácuit Deo. ℣. Non est invéntus símilis illi, qui conserváret legem Excélsi. Allelúia, allelúia. ℣. Tu es sacérdos in ætérnum, secúndum órdinem Melchísedech. Allelúia. |
Eis o grande sacerdote que nos dias de sua vida agradou a Deus. ℣. Ninguém o igualou na observância das leis do Altíssimo. Aleluia, aleluia. ℣. Tu és sacerdote para sempre, segundo a ordem de Melquisedec. Aleluia. |
Evangelho (Mt 25, 14-23)
Sequéntia sancti Evangélii secúndum Matthaeum. In illo témpore: Dixit Iesus discípulis suis parábolam hanc: Homo péregre proficíscens vocávit servos suos, et trádidit illis bona sua. Et uni dedit quinque talénta, álii autem duo, álii vero unum, unicuíque secúndum própriam virtútem, et proféctus est statim. Abiit autem, qui quinque talénta accéperat, et operátus est in eis, et lucrátus est ália quinque. Simíliter et, qui duo accéperat, lucrátus est ália duo. Qui autem unum accéperat, ábiens fodit in terram, et abscóndit pecúniam dómini sui. Post multum vero témporis venit dóminus servórum illórum, et pósuit ratiónem cum eis. Et accédens qui quinque talénta accéperat, óbtulit ália quinque talénta,dicens: Dómine, quinque talénta tradidísti mihi, ecce, ália quinque superlucrátus sum. Ait illi dóminus eius: Euge, serve bone et fidélis, quia super pauca fuísti fidélis, super multa te constítuam: intra in gáudium dómini tui. Accéssit autem et qui duo talénta accéperat, et ait: Dómine, duo talénta tradidísti mihi, ecce, ália duo lucrátus sum. Ait illi dóminus eius: Euge, serve bone et fidélis, quia super pauca fuísti fidélis, super multa te constítuam: intra in gáudium dómini tui. |
Sequência do Santo Evangelho segundo Mateus. Naquele tempo, disse Jesus a seus discípulos esta parábola: Um homem, indo viajar para longe, chamou os seus servos e entregou-lhes os seus bens. A um deu cinco talentos, a outro dois, e ao terceiro um, a cada qual segundo a sua capacidade. E partiu logo depois. Aquele que havia recebido os cinco talentos, foi-se e negociou com eles, e lucrou outros cinco. Da mesma sorte, o que recebera os dois talentos ganhou também outros dois. Mas o que havia recebido um só, foi cavar a terra e escondeu o dinheiro de seu senhor. Passado muito tempo, voltou o senhor desses servos, e chamou-os a contas. Aproximando-se o que tinha recebido cinco talentos, apresentou-lhe outros cinco, dizendo-lhe: Senhor, vós me entregastes cinco talentos; eis outros cinco mais que lucrei. Disse-lhe o seu senhor. Muito bem, servo bom e fiel, porque foste fiel no pouco, sobre muito te porei; entra na alegria de teu senhor. Apresentou-se também o que recebera os dois talentos e disse: Senhor, vós me entregastes dois talentos; eis aqui outros dois mais que eu ganhei. Disse-lhe o seu senhor: Muito bem, servo bom e fiel, porque foste fiel no pouco, sobre muito te porei; entra na alegria de teu Senhor. |
Ofertório (Sl 88, 21-22)
Invéni David servum meum, óleo sancto meo unxi eum: manus enim mea auxiliábitur ei, et bráchium meum confortábit eum. | Escolhi Davi para meu servo; com o meu santo óleo o ungi; minha mão lhe será auxílio e o meu braço o fortalecerá. |
Secreta
Sancti tui, quǽsumus, Dómine, nos ubíque lætíficant: ut, dum eórum mérita recólimus, patrocínia sentiámus. Per D.N. | Nós Vos suplicamos, Senhor, que os vossos Santos nos alegrem em todo o lugar a fim de que, recordando os seus méritos, sintamos sua proteção. Por N. S. |
2ª Secreta (dos ss. mártires)
Oblatis, quǽsumus, Dómine, placáre munéribus: et, intercedéntibus sanctis Martýribus tuis Vitále et Agrícola, a cunctis nos defénde perículis. Per D.N. | Aplacai-Vos, Senhor, com os dons que Vos oferecemos, e por intercessão de vossos santos Mártires Vital e Agrícola, defendei-nos de todos os perigos. Por N. S. |
Prefácio (Comum)
℣. Dóminus vobíscum. ℞. Et cum spíritu tuo. ℣. Sursum corda. ℞. Habémus ad Dóminum. ℣. Grátias agámus Dómino Deo nostro. ℞. Dignum et iustum est. . Vere dignum et justum est, aequum et salutare, nos Tibi simper, et ubique gratias agere: Domine sancte, Pater omnipotens, aeterne Deus: per Christum Dominum nostrum. Per quem majestatem Tuam laudant Angeli, adorant Dominationes, tremunt Potestates, Coeli, Coelorumque Virtutes, ac beata Seraphim socia exultatione concelebrant. Cum quibus et nostras voces, ut admitti, jubeas, supplici confessione dicentes: Sanctus, Sanctus, Sanctus… |
℣. O Senhor seja convosco. ℞. E com o vosso espírito, ℣. Para o alto os corações. ℞. Já os temos para o Senhor, ℣. Demos graças ao Senhor, nosso Deus. ℞. É digno e justo. . Verdadeiramente é digno e justo, razoável e salutar, que, sempre e em todo o lugar, Vos demos graças, ó Senhor santo, Paí onipotente, eterno Deus, por Jesus Cristo, Nosso Senhor. É por Ele que os Anjos louvam a vossa Majestade, as Dominações a adoram, tremem as Potestades. Os Céus, as virtudes dos Céus, e os bem-aventurados Serafins a celebram com recíproca alegria. Às suas vozes, nós Vos rogamos, mandeis que se unam as nossas, quando em humilde confissão Vos dizemos: Santo, Santo, Santo… |
Comunhão (Lc 12, 42)
Fidélis servus et prudens, quem constítuit dóminus super famíliam suam: ut det illis in témpore trítici mensúram. | Eis o servo fiel e prudente que o Senhor pôs à frente de sua família para dar a cada um o pão, a seu tempo. |
Pós-comunhão
Præsta, quǽsumus, omnípotens Deus: ut, de percéptis munéribus grátias exhibéntes, intercedénte beáto Cárolo Confessóre tuo atque Pontífice, benefícia potióra sumámus. Per D.N. | Fazei, nós Vos rogamos, ó Deus onipotente, que rendendo graças pelos dons recebidos, por intercessão de S. Carlos, vosso Confessor e Pontífice, alcancemos benefícios ainda maiores. Por N. S. |
2ª Pós-comunhão (dos ss. mártires)
Hæc nos commúnio, Dómine, purget a crímine: et, intercedéntibus sanctis Martýribus tuis Vitále et Agrícola, coeléstis remédii fáciat esse consórtes. Per D.N. | Esta Comunhão, Senhor, nos purifique de nossos crimes e por intercessão de vossos santos Mártires Vital e Agrícola, nos faça participar do remédio celestial. Por N. S. |
* Traduções e comentários extraídos do Missal Quotidiano de D. Beda (1947/1962).