Liturgia Diária – 18/05/2023 – Ascensão de Nosso Senhor Jesus Cristo

Festa de 1ª Classe – Missa Própria – Estação em São Pedro

DIA DE PRECEITO

A festa da Ascensão, diz S. Bernardo, “é a consumação, a coroa das outras solenidades e o termo glorioso da jornada terrestre do Filho de Deus”. 

Durante quarenta dias, permaneceu Jesus no mundo, para fortalecer os seus discípulos na fé e os preparar para a vinda do Espírito Santo. Mas soou, enfim, a hora de se despedir daqueles que tanto amava. Ainda que de despedida, essa hora · era contudo de grande alegria para o Mestre e os seus discípulos, assim como para a humanidade inteira. Alegria, porque Jesus triunfou. Terminaram as humilhações, os sofrimentos. A corôa de espinhos e os opróbrios se converteram em corôa de honra; a Cruz ignominiosa, em trono de glória. Alegramo-nos, porque o Salvador subiu ao céu pará ali preparar-nos um lugar. Porque Junto do trono de seu Pai, jesus continua a interceder por nós e cumprir a sua Missão de Mediador entre Deus e os homens. Alegremo-nos ainda, porque a sua subida é o penhor da descida, do Espirito Santo “Se eu não for, o Espirito Santo não virá a vós”. Alegramo-nos, finalmente, porque este mesmo Jesus, que hoje se esconde aos nossos olhares, descerá um dia, em toda a sua Majestade e todo o seu poder, para julgar os vivos e os mortos e então os nossos olhos contemplarão extasiados a sua santa Humanidade sem o receio, para sempre afastado, de uma nova separação.

Enquanto a Epístola e o Evangelho nos narram sucintamente o fato histórico, ouvimos nos Cânticos perpassar estas melodias de júbilo. Cremos firmemente que o Nosso Redentor subiu ao céu e nesta convicção Lhe dirigimos uma súplica, para que também nós tenhamos em espírito a nossa morada no céu (Oração).


Páginas 530 a 534 do Missal Quotidiano (D. Gaspar Lefebvre, 1963)


PRÓPRIO DO DIA

Introito (At 1, 11 | Sl 46, 2) 

Viri Galilǽi, quid admirámini aspiciéntes in cœlum? allelúia: quemádmodum vidístis eum ascendéntem in cœlum, ita véniet, allelúia, allelúia, allelúia. Ps. Omnes gentes, pláudite mánibus: iubiláte Deo in voce exsultatiónis. ℣. Glória Patri… Homens da Galileia, por que admirados olhais para o céu? Aleluia. Como O vistes subir para o céu, assim Ele virá, aleluia, aleluia, aleluia. Sl. Vós, nações todas, batei palmas: celebrai a Deus com voz de alegre canto ℣. Glória ao Pai…

Coleta

Concéde, quǽsumus, omnípotens Deus: ut, qui hodiérna die Unigénitum tuum, Redemptórem nostrum, ad cœlos ascendísse crédimus; ipsi quoque mente in cœléstibus habitémus. Per eundem D.N. Concedei-nos, ó Deus onipotente, que assim como cremos que o vosso Unigênito, nosso Redentor, subiu ao céu neste dia, assim também nós em espírito habitemos no céu. Pelo mesmo J. C.

Epístola (At 1, 1-11)

Léctio Actuum Apostolórum.

Primum quidem sermónem feci de ómnibus, o Theóphile, quæ cœpit Iesus facere et docére usque in diem, qua, præcípiens Apóstolis per Spíritum Sanctum, quos elégit, assúmptus est: quibus et prǽbuit seípsum vivum post passiónem suam in multas arguméntis, per dies quadragínta appárens eis et loquens de regno Dei. Et convéscens, præcépit eis, ab Ierosólymis ne discéderent, sed exspectárent promissiónem Patris, quam audístis -inquit – per os meum: quia Ioánnes quidem baptizávit aqua, vos autem baptizabímini Spíritu Sancto non post multos hos dies. Igitur qui convénerant, interrogábant eum, dicéntes: Dómine, si in témpore hoc restítues regnum Israël? Dixit autem eis: Non est vestrum nosse témpora vel moménta, quæ Pater pósuit in sua potestáte: sed accipiétis virtútem superveniéntis Spíritus Sancti in vos, et éritis mihi testes in Ierúsalem et in omni Iudǽa et Samaría et usque ad últimum terræ. Et cum hæc dixísset, vidéntibus illis, elevátus est, et nubes suscépit eum ab óculis eórum. Cumque intuerétur in cœlum eúntem illum, ecce, duo viri astitérunt iuxta illos in véstibus albis, qui et dixérunt: Viri Galilǽi, quid statis aspiciéntes in cœlum? Hic Iesus, qui assúmptus est a vobis in cœlum, sic véniet, quemádmodum vidístis eum eúntem in cœlum.

Leitura dos Atos dos Apóstolos.

Em minha primeira narração, ó Teófilo, tratei de todas as coisas que Jesus fez e ensinou desde o princípio até o dia em que, tendo dado preceitos, por meio do Espírito Santo, aos Apóstolos que tinha escolhido, foi arrebatado [ao céu]. A eles também, depois de sua Paixão, se apresentou vivo com muitas provas, aparecendo-lhes durante quarenta dias e falando-lhes do Reino de Deus. E, comendo com eles, ordenou-lhes que não se afastassem de Jerusalém, mas esperassem a promessa do Pai, que ouvistes (disse) de minha boca. João batizou com água, porém, vós sereis batizados com o Espírito Santo, dentro de poucos dias. Então os que estavam reunidos assim O interrogavam: Senhor, será nesse tempo que estabelecereis o reino de Israel? Respondeu-lhes então: Não vos cabe saber o tempo e a hora que o Pai em seu poder determinou. Mas recebereis a força do Espírito Santo, que virá sobre vós, e me sereis testemunhas em Jerusalém, em toda a Judeia e a Samaria, e até as extremidades da terra. Depois de ter dito isto, elevou-se, à vista deles e uma nuvem O ocultou a seus olhos. E como estivessem com os olhos fitos no céu enquanto Ele ia subindo, eis que dois varões, vestidos de branco, surgiram junto a eles, e lhes disseram: Homens da Galileia, por que estais olhando para o céu? Esse Jesus, que do meio de vós se elevou ao céu, virá do, mesmo modo por que O vistes ir para o céu.

Aleluia (Sl 46, 6 | Sl 67, 18-19) 

Allelúia, allelúia. ℣. Ascéndit Deus in iubilatióne, et Dóminus in voce tubæ. Allelúia. ℣. Dóminus in Sina in sancto, ascéndens in altum, captívam duxit captivitátem. Allelúia.

Aleluia, aleluia. ℣. Deus subiu no meio de aclamações de júbilo, e o Senhor, ao som da trombeta. Aleluia. ℣. O Senhor, em seu santuário, como no Sinai, subindo ao alto, levou os cativos como presas. Aleluia.

Evangelho (Mc 16, 14-20)

Sequéntia sancti Evangélii secúndum Marcum.

In illo témpore: Recumbéntibus úndecim discípulis, appáruit illis Iesus: et exprobrávit incredulitátem eórum et durítiam cordis: quia iis, qui víderant eum resurrexísse, non credidérunt. Et dixit eis: Eúntes in mundum univérsum, prædicáte Evangélium omni creatúræ. Qui credíderit et baptizátus fúerit, salvus erit: qui vero non credíderit, condemnábitur. Signa autem eos, qui credíderint, hæc sequéntur: In nómine meo dæmónia eiícient: linguis loquantur novis: serpentes tollent: et si mortíferum quid bíberint, non eis nocébit: super ægros manus impónent, et bene habébunt. Et Dóminus quidem Iesus, postquam locútus est eis, assúmptus est in cœlum, et sedet a dextris Dei. Illi autem profécti, prædicavérunt ubíque, Dómino cooperánte et sermónem confirmánte, sequéntibus signis. — CREDO…

Sequência do Santo Evangelho segundo Marcos.

Naquele tempo, estando à mesa os onze discípulos, apareceu-lhes Jesus e censurou-lhes a sua incredulidade e dureza de coração, por não haverem acreditado naqueles que O tinham visto ressuscitado. E disse-lhes: Ide por todo o mundo e pregai o Evangelho a toda criatura. O que crer e for batizado, será salvo; porém o que não crer, será condenado. E eis os milagres que seguirão aos que crerem: em meu Nome expulsarão os demônios; falarão novas línguas: levantarão as serpentes; e, se beberem alguma coisa mortífera, esta não lhes fará mal; imporão as mãos aos enfermos e estes serão curados. E o Senhor Jesus, depois de lhes ter falado, elevou-se ao céu, e está sentado à direita de Deus. Eles porém partiram e pregaram por toda a parte. E o Senhor operou com eles e confirmou a sua pregação com os milagres que a acompanhavam. — CREIO…

Ofertório (Sl 46, 6) 

Ascéndit Deus in iubilatióne, et Dóminus in voce tubæ, allelúia. Deus subiu entre aclamações de júbilo, e o Senhor, ao som da trombeta, aleluia.

Secreta

Súscipe, Dómine, múnera, quæ pro Fílii tui gloriósa censióne deférimus: et concéde propítius; ut a præséntibus perículis liberémur, et ad vitam per veniámus ætérnam. Per eúndem D. N. Aceitai, Senhor, os dons que Vos apresentamos pela gloriosa Ascensão de vosso Filho, e concedei, benigno, sejamos livres dos perigos deste tempo e alcancemos a vida eterna. Pelo mesmo J. C.

Prefácio (da Ascensão)

℣. Dóminus vobíscum.
℞. Et cum spíritu tuo.
℣. Sursum corda.
℞. Habémus ad Dóminum.
℣. Grátias agámus Dómino Deo nostro.
℞. Dignum et iustum est.
.
Vere dignum et iustum est, æquum et salutáre, nos tibi semper et ubíque grátias ágere: Dómine sancte, Pater omnípotens, ætérne Deus: per Christum, Dóminum nostrum. Qui post resurrectiónem suam ómnibus discípulis suis maniféstus appáruit et, ipsis cernéntibus, est elevátus in coelum, ut nos divinitátis suæ tribúeret esse partícipes. Et ídeo cum Angelis et Archángelis, cum Thronis et Dominatiónibus cumque omni milítia coeléstis exércitus hymnum glóriæ tuæ cánimus, sine fine dicéntes: Sanctus, Sanctus, Sanctus…
℣. O Senhor seja convosco.
℞. E com o vosso espírito,
℣. Para o alto os corações.
℞. Já os temos para o Senhor,
℣. Demos graças ao Senhor, nosso Deus.
℞. É digno e justo.
.
Verdadeiramente é digno e justo, razoável e salutar, que, sempre e em todo o lugar, Vos demos graças, ó Senhor santo, Pai onipotente, eterno Deus, por Cristo, Nosso Senhor. Este, depois de sua Ressurreição, manifestou-se visivelmente a todos os seus discípulos, e em presença deles, subiu aos céus, para nos fazer participar de sua Divindade E por isso, com os Anjos e os Arcanjos, com os Tronos e as Dominações e com toda a milícia do exército celestial, cantamos hinos à vossa glória, dizendo, sem fim: Santo, Santo, Santo…

Comunhão (Sl 67, 33-34) 

Psállite Dómino, qui ascéndit super cœlos cœlórum ad Oriéntem, allelúia. Cantai salmos ao Senhor que sobe ao céu dos céus, para o Oriente, aleluia.

Pós-comunhão

Præsta nobis, quǽsumus, omnípotens et miséricors Deus: ut, quæ visibílibus mystériis suménda percépimus, invisíbili consequámur efféctu. Per D.N. Nós Vos suplicamos, ó Deus onipotente e misericordioso, permiti alcancemos o fruto invisível destes visíveis Mistérios que, como alimento, acabamos de receber. Por N. S.


Traduções e comentários extraídos do Missal Quotidiano de D. Beda (1962).

Comente o post